O książce: 2014 / Sprawdzając telefon na kartce papieru, wykręciłam numer, intuicyjnie spodziewając się, że po drugiej stronie usłyszę młodą damę o słodkim głosie koniec linii. Dlatego też, gdy słuchawka odebrała niskim, męskim głosem, zawahałem się przez chwilę, a potem zacząłem mówić: „Witam, znajoma podała mi Twój numer telefonu, korzysta z Twoich usług…” „Jak ma na imię Twoja znajoma? ” – zapytał mężczyzna. „Masza” byłem całkowicie zdezorientowany. — Masza Prochorenko. - Co masz? I wtedy jakoś poczułem się lepiej. „To mój ostatni dzień w Pompejach, młody człowieku” – westchnąłem. „Nie naprawiam” – zachichotał mężczyzna..